ساخت و کاربرد مدل تخصیص بلندمدت آب در ارزیابی اثرات سیاست‌های آبی

در این تحقیق ضمن ارزیابی اثرات بلندمدت سیاست‌های آبی بر منافع ذی‌نفعان، ساخت و کاربرد یک مدل تخصیص بهینه‌ی آب که تأثیر متقابل عرضه و تقاضای آب بخش‌های صنعت و کشاورزی را در نظر می‌گیرد، معرفی می‌شود. یکی از موارد مورد توجه سیاست‌گزاران بخش آب، ارزیابی و کاهش اثرات بلندمدت سیاست‌ها بر شرایط حوضه‌ی آبریز و بیشینه‌سازی منافع ذی‌نفعان در صورت کاربرد یک سیاست خاص است. برای بررسی این موضوع، مدلی مورد نیاز است که بتواند با در نظر گرفتنِ به‌هم‌پیوستگیِ بخش عرضه و تقاضای آب، تأثیر بلندمدت عملکرد یک بخش بر بخش‌های دیگر را نشان دهد. تحقیقاتِ صورت‌گرفته در این زمینه معمولاً به مدل‌سازی‌های کوتاه‌مدت در حد یک سال منحصر شده است، لذا فقط برای بررسی کوتاه‌مدت سیاست‌ها می‌توان از آن بهره جست. در این تحقیق مسئله‌ی تخصیص آب با هدف بیشینه‌سازی درآمد خالص بخش صنعت از تولید صنعتی، درآمد خالص بخش کشاورزی از تولید کشاورزی، درآمد خالص تخصیص‌دهنده‌ی آب، بیشینه‌سازی اشتغال در بخش‌های صنعت و کشاورزی (پارامترهای اقتصادی ـ اجتماعی) به‌همراه تأمین قید کم‌ترین جریان زیست‌محیطی رودخانه حل می‌شود. مدل مقدار بهینه‌ی رشد سطح زیرکشت، تولید کشاورزی، اشتغال در بخش کشاورزی، تولید صنعتی، اشتغال در بخش صنعت، مقدار تخصیص به هریک از بخش‌های متقاضی آب و مقدار تخصیص به تقاضای زیست‌محیطی رودخانه را تعیین می‌کند. در این تحقیق کاربرد مدل در ارزیابی دو سیاست متفاوت برای یک حوضه‌ی آبریز فرضی در افق ۳۰ سال نشان داده می‌شود.